Лекции Александры Барковой

В Киев с циклом лекций приезжает профессор Александра Баркова, кандидат филологических наук, преподаватель института истории культур (Москва). И просто очень-очень интересный человек. Вот программа лекций для Киева:

Оригинал взят у alwdis в Расписание Киева

20-21 - фестиваль "Япономания", там некоторое количество наших кимоно и четыре мои "лекции" (пишу в кавычках, поскольку их продолжительность - 40 минут каждая). Короче, ознакомительный минимум.

22-го мы перебираемся в Российский центр науки и культуры, кимоно там повисят недельку.
И читаю там две лекции.
24.10 Понятие красоты в Японии
- синтоизм и представление о мире богов на земле как основа японской культуры
- древность и фактурность как знак красоты
- красавица ("бидзин") и милашка ("каваи") - в чем разница между ними?
Начало в 19.00

27.10 Кринолин и учикаке: японо-европейский словарь моды
Внешне совершенно непохожие формы костюма играют в европейской и японской культуре одинаковую роль. На лекции будет показано, каковы японские соответствия
- кринолину
- манишке
- джинсам с кружевами
и другим видам одежды.
Начало в 16.00
Организует это культурный центр "Сан", если что - все вопросы туда.
Вход на лекции бесплатный.

Наша основная выставка "Три века японской моды" будет в Планетарии (ул. Большая Васильковская, 57/3).
На сайте пока только баннеры моих циклов лекций; это всё будет читаться зимой.
А сейчас, пока выставка монтируется, там же, в Планетарии мы оккупируем лекторий для чтения курса по мировой мифологии
Уже известный список, теперь с датами.
26.10. Люди и нелюди в мифологии и обыденном сознании
27.10. Богиня-Мать в мировой мифологии
28.10. "Исторические корни волшебной сказки" Проппа: современный комментарий
29.10. Черный юмор "Илиады"
30.10 Средиземноморская мифология (мифы, общие для разных народов, живущих вокруг этого моря)
31.10 Женщина в кельтской и славянской культуре
Начало в 19.00 во все дни. (Да, на субботу приходятся две лекции в разных местах. Это нормально, они же в разное время ;))
Билет 40 гривен.

1 ноября - открытие выставки "Три века японской моды".
1.11-4.11 - мои лекции, видимо, про гейш и куртизанок, но вот тут пока уточняется.

Внимание барышням, которые будут работать на выставке одевальщицами кимоно.
Учиться будем в Планетарии, перед моими лекциями по мифологии. Т.е. начало занятий в 18.00. С 26-го.
Работать с 1.11 ;) Эбису и Дайкоку (которые японские боги богатства) вам в помощь.

Вот. Это можно репостить, целиком или кусками. Кусками, наверное, лучше.
25-е оказалось свободным. Идеи принимаются.

Самая осення музыка

Если бы меня спросили, то я бы ответила, что это, безусловно, Пролог и Эпилог польского думца Cemetery of Scream. Хотя это не песня, это просто начитка под музыку стиха Леопольда Стаффа "Осенний дождь". Но очень, очень атмосферно, голос вокалиста мне напоминает мурчание кота, а смысл польского текста улавливается интуитивно.

Продолжение:

Текст:
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze
Na próżno czekały na słońca oblicze...
W dal poszły przez chmurną pustynię piaszczystą,
W dal ciemną, bezkresną, w dal szarą i mglistą...
Odziane w łachmany szat czarnej żałoby
Szukają ustronia na ciche swe groby,
A smutek cień kładzie na licu ich miodem...
Powolnym i długim wśród dżdżu korowodem
W dal idą na smutek i życie tułacze,
A z oczu im lecą łzy... Rozpacz tak płacze...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny...
Kto? Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny...
Ktoś umarł... Kto? Próżno w pamięci swej grzebię...
Ktoś drogi... wszak byłem na jakimś pogrzebie...
Tak... Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło.
Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło,
Gdy poznał, że we mnie skrę roztlić chce próżno...
Zmarł nędzarz, nim ludzie go wsparli jałmużną...
Gdzieś pożar spopielił zagrodę wieśniaczą...
Spaliły się dzieci... Jak ludzie w krąg płaczą...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie
I zmienił go w straszną, okropną pustelnię...
Z ponurym, na piersi zwieszonym szedł czołem
I kwiaty kwitnące przysypał popiołem,
Trawniki zarzucił bryłami kamienia
I posiał szał trwogi i śmierć przerażenia...
Aż, strwożon swym dziełem, brzemieniem ołowiu
Położył się na tym kamiennym pustkowiu,
By w piersi łkające przytłumić rozpacze,
I smutków potwornych płomienne łzy płacze...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...